ნიშნები

არ ვარ ცრუმორწმუნე, არც ვყოფილვარ.. უბრალოდ მაქვს რაღაც ნიშნები რომლებიც ჩემდა უნებურად ყურადღებას იქცევენ.. ეს ნიშნები შემდგომ ჩემი ქცევის ან მოვლენის წინამდევი ხდება ამიტომ ძალიან ვერიდები იმ ფაქტს რომელსაც მარილის დაბნევა ქვია.. და ბეჭედი, რომელიც სულ მიკეთია, ჯობია არ მოვიხსნა..
და კიდევ, ერთი მანქანა, აი სამსახურისკენ რომ მივდივარ, გზაში, ერთიდაიგივე ადგილას მხვდებოდა შინდისფერი კოკროჭინა,

Big Fail

ყველაზე დიდი იმედგაცრუება ვარ.. აი ისეთი ალბათ მსოფლიო საოცრებებს რომ მიეკუთვნება..
ყველაზე ძნელად მოსაპოვებელ ნდობას ერთ წამში დავუსვი წერტილი.

ბრავო ბია! წლის ყველაზე დიდი იმედგამცრუებლის ტიტული შენ გერგო..

memories

ჩვენი 4 დეკემბერი

ქეთის პოსტმა ისევ გამახსენა ეხა ერთი ძალიან ლამაზი დღე.. მადლობა ქეთ :*

მე არ მავიწყდება..

გიტლერ... კი არა და სოსკა კაპუტ!!

სოსკაც მოვისროლეთ!!
ვიცი რომ 2 წლის ბავშვი სოსკას არ უნდა წოვდეს, მაგრამ მე ხო ნახევრად დედა ვარ და ვიადვილებდი დაძინების პროცესს
რა ვქნა, ეგრე გარედან ვჩანვარ, თორე მაგდენი ნებისყოფა კი არ მაქვს?! )))
ეგ კი არა და ეხა პაპმპერსი დამრჩა, დამრჩა რა, თვითონ ეზარება რომ მითხრას და მეც დიდათ თავს არ ვიკლავ.. ეგეც ვიცი რომ ვაშავებ, მაგრამ ქოთანს ასე თუ ისე შევაჩვიე.. შიგადაშიგ ვაკითხავთ ხოლმე )))

Color Test - It's Me

look, it found me

Your Existing Situation

"Very emotional and artistic, enjoys being surrounded by beauty and art. Looking for a partner who always has an eye for beauty and who enjoys close, loving relationships."

me, myself and i

არ მახსოვს ჩემი თავი, რომელიც უსაქმურად ზის და სხვას (ანუ მშობლებს) შეჰყურებს ხელებში 1-2 ლარისთვის.. 17 წლიდან ვმუშაობ, პარალელურად დავამთავრე ტურიზმის მენეჯმენტიც, მაგრამ ჩემი პროფესიით არასოდეს მიმუშავია.. ჩემ პროფესიას მხოლოდ ათასნაირი ტურების დროს ვიყენებდი საქართველოს სხვადასხვა მხარეში..

Friendship and love together

My nerves are screamin' when you're not here..

Waldeck - Addicted

We've been together so long
The story moved on but we did not
The love we felt
That rescue sight of sentiment
Oh what I meant

Oh baby come back to me
Please darling can't you see
That I'm addicted to you
That I'm addicted to you...

დიახაც!

მინდა რომ გედარდებოდე! : )

ნუ მემეები რა!

ნუ მე-თანაცხოვრები რა
ნუ მე-სხეულები
ნუ მემეორენახევრები...
და ნუ მე
ნუ მემეები რა!
ცოტა დიდივით იფიქრე
და დიდივით მოიქეცი.
რა თვალებ ჩახატული მოდიხარ შეხვედრაზე
და რა ტუჩებდაბერილი?
რა დროს შენი ეგეთებია და რაღადროს ჩემი ეგეთებია?
ან მოიქეცი ის როგორც შენი ტოლი გოგოები იქცევიან,
სარკის წინ რო ტრიალებ საათნახევარი
ჯობია შეხვედრაზე არ დააგვიანო,
რო დამაყუდებ და მალოდინებ
და მეც ნერვებს რო მაშლევინებ
რა პაემანივით ვდგავარ ამხელა კაცი
და რა პატარა ბიჭივით ვნერვიულოლბ!
რა წარამარა საათზე ვიხედები და
რა წარამარა გეძებ თვალებით სულ ყველა მხარეს.
არ გაგივა ეგეთები!

აჰა,მოდიხარ
ქუსლებზე შემდგარი,
ძლივს იკავებ თავს რო არ წაიქცე.
ალბათ გუშინ მთელი ღამე სწავლობდი სიარულს,
მოკლე კაბაც მოგინახია
და ეს ჩვევაც გისწავლია,სიარულის დროს შიგდაშიგ ქვემოთ რომ ქაჩო.
თმას ხელის ერთი მოძრაობით უკან იგდებ და
ისე მიღიმი თითქოს წაქცევას ვაპირებ.
არ გაგივა-მეთქი!
ნუ მედიდები!
ნუ მემეორენახევრები!
ნუ მეთანაცხოვრები
და ნუ მკოცნი
ხელკავს ნუ მიყრი
თავს მხარზე ნუ მადებ
და ნუ მსიამოვნებ!
რა დროს შენი ეგეთებია......
და რაღა დროს ჩემი ეგეთებია.......
ხელს თუ გადაგხვევ იმას არ ნიშნავს თითქოს შემაბი
თუ წამასწარი ფეხზე რომ დაგხედავ
და თუ შემრცხვება
იმას არ ნიშნავს რომ როგორც ქალს ისე გიყურებ
ან თუ შემთხვევით ჩაგეხუტები
და სახესთან სახეს მოგიტან და ცხვირზე გაკოცებ
არ ნიშნავს რომ სხვაგან კოცნა მინდოდა და ვერ გაგიბედე!
კარგი რა,
ეს ყურისძირში კოცნა მაინც ვიღამ გასწავლა?
ან წელზე ხელის მოხვევა?
არ გეცოდები?

ნუ მე-თანაცხოვრები რა
ნუ მე-სხეულები
ნუ მემეორენახევრები........
და ნუ მე
ნუ მემეები რა!
შენი ტოლი გოგოებივით
დაიმორცხვე ნაყინს რომ გიყიდი.
ნუ მეუბნები ერთიც გვეყოფა და რიგრიგობით
ვლოკოთო.
ხო ხედავ მაინც ორს ვყიდულობ
და ერთი....ერთი შემთხვევით მივარდება......






© ANGEL.GE

ვონა რაით ბათ ქენთ, fuck!

მომბეზრდა ძველი დიზაინი..
შევცვალე...
ჯერ კიდე ძიებაში ვარ, არ ვიცი რამდენჯერ შეიცვლის სახეს..
მაგრამ ფაქტია, ამ წუთას ზუსტად ამ ხასიათზე ვარ..
თეთრი ფურცლიდან ვიწყებ..
არა მარტო აქ.. ზოგადად!



***
თეთრი ფერი მიყვარს.. ამ ბოლო დროს ძალიან შემიყვარდა.. ალბათ ამდენი შავი ფერის მერე ეს უფრო ახლოს დადგა ჩემ ხასიათთან..
ზოგადად თეთრი სინათლის ფერია, მაგრამ სხვადასხვა ქვეყნებში თეთრი გლოვის ფერადაც აღიქმება... მაგალიტად ინდოეთში, თეთრი გლოვის ფერია...
არადა ჩემთვის სულ სხვა დატვირთვა აქვს, ახლის, საწყისის...

მოკლედ სიტყვა გამიგრძელდა.. რატომღაც ძალიან მივაგდე ჩემი საყვარელი ბლოგი ამ ბოლო დროს.. არა და წერა მინდა, როცა დრო მაქვს მინდა დავჯდე და რამე შევჩივლო, ან მოვუყვე ან სულაც ველაპარეაკო უბრალოდ.. მაგრამ ვჯდები და სიტყვა თითებზე შეშდება... აზრი მეფანტება.. მანამდე კი ათას იდეას ვხარშავ და ვალაგებ თავში, მერე ვიფიქრებ აი მივალ ეხა დავჯდები დავწერ, მაგრამ რად გინდა.. ეგრევე სუფთა ფურცელი იშლება, ისევ თეთრი და ფითქინა ხდება ჩემი გონება და მომენტალურად ვთიშავ ბლოგს.. იქნებ გავიხსენო რის დაწერფას ვაპირებდის ვარიანტში.... მაგრამ მერე სხვა საიტები ჩნდება ეკრანზე და ბლოგიც რომელ ხარისხში გადადის მხოლოდ უკვე მე თვითონ აღარ ვიცი..

არა და მიყვარს ეს უპატრონო :უსერ:


ვონა რაით ბათ ქენთ ფაქ!

გუშინ

გუშინ სასაფლაოზე ვიყავი..
შუადღის 4 საათზე.. ალბათ იყო სიცხე, მე არ მიგვრძნია...მაგრამ ეგ მთავარია არაა.. მე ქვების სიცხემ შემაწუხა (((
ვერ ჩამოვჯექი.. ვერ ვიტირე... პირველად ვერ ვიტირე სასაფლაოზე ((
ის კი მიყურებდა.. მელოდა რამეს რომ ვეტყოდი...
ხოდა მოვყევი... ყველაფერი ვუთხარი.. რასაც ვფიქრობდი, ვგრძნობდი, განვიცდიდი, მიმაჩნდა და მაწუხებდა...
ჩვენ შვილზე მოვუყევი, თუ როგორ გავს და როგორი საყვარელია როცა მისნაირ ხრიკებს სჩადის და ერთიანად გვაგიჟებს დიდსა თუ პატარას ))
როგორ გავს სიარულის მანერაში, მიხვრა-მოხვრაში, წარბების აზიდვაშიც კი..
როგორ ლამაზდება ყოველდღიურად.......
...... რჩევა ვთხოვე.. მეტყვის ალბათ რამეს, ველოდები ყოველ ღამე სიზმრად.. აღარ მოდის ((
აღარ მოდის დიდი ხანია... არ მელაპარაკება ((
მერე ვუთხარი გატაცებული რომ ვარ.. მაგაზეც მოვუყევი.. მაგაზეც ვთხოვე რამე ეთქვა...
ისი კი მიცინოდა მხოლოდ.....
((
..............რამდენ ხანს ვიჯექი არ მახსოვს იქ.. ერთი მახსოვს რომ დამწვარმა მხრებმა ღამე შემაწუხა.....................

if i tell you i love you can i keep you forever

ღამეა, ტყუილად ვზივარ და რაღაცას ვეძებ.
ვეძებ, ვეძებ გამწარებული...
ათასი უაზრო და უმაქნისი გვერდი...
ისევ ძველს დავუბრუნდი.
ძველს და მიჩვეულს.
და უცებ მოვიდა..
ლამაზად და უჩვეულოდ შემოიჭრა
თითები თავისით ალაპარაკდა...
კაკუნით ვიცნობთ ერთმანეთს...
ხმა როგორი აქვს ნეტა?
ჰაბიტუსი სიმპათიური.
აზრი - ორაზროვანი.
ხან დამშვიდებული.
სათქმელი - სხვადასხვაგვარი.
გაბრაზებული და ნაწყენიც.
გახარებული და კმაყოფილიც.
გრძნობა - ორჭოფული,
გაორმაგებული..
ზოგჯერ მძიმედ გასაგები...
გაქცევის სურვილით ...

ნუ გაიქცევი!
და ნუ გამიშვებ!

ვაღიარე! და მიხარიხარ ))

ვიცი ეხლა დიდ სისულელეს ვიტყვი
უნდა ვთქვა

ჩემში რაღაც ვირტუალური გაჩნდა, კი არა და ვიღაც.
ხო და ეს ვირტუალური ძალიან ახლობელი გახდა.
ჩემი ფუნწიკები გამიჩნდა სულში ისევ...
ისევ შევძელი რაღაც ახლებურად დამენახა..
ისევ შევძელი და გავუძელი ლოდინს.
და ისევ გამიჩნდა სხივი
ნდობა გამიჩნდა
საიდუმლოებები ))
და ღელვა დამიბრუნდა....

ჩაკეტილი კარი გაიღო ))

ძალიან თუ არ გეწყინება, გეტყვი რომ ეგ ღია კარი შენი დამსახურებაა ))

ვაღიარე!

და მიხარიხარ ))





***
ვიცი, რომ სულელი ვარ.
და თუ გამიბრაზდები ამის გულისთვის, მაგასაც გავიგებ.
თუ არ დამელაპარაკები, მაგასაც....


შენ მაინც ჩემი გამოღვიძება იქნები.

ბურკა

ძალიან მიხარია, აი ძალიან მიხარია საქართველოში რომ გავჩნდი.
მაგარია აქ რომ გავჩნდი ქალად და არა რომელიმე შუააზიურ ბურკაშემოცმულ ქვეყანაში, სადაც ქალს არ აქვს ხმის ამოღებისა და აზრის გამთქმის უფლება!
ხოდა რატო ვწერ ამას და ეხლახანს დავამთავრე ოსნე საეიეშტადის დოკუმენტალურ-ლიტერატურული ნოველა ”ქაბულელი წიგნებით მოვაჭრე”. იმდენი ვიტირე საცოდავი ქალის ყოფაზე ავღანეთში, კინაღამ სული შემეგუბა და ჩემი პრობლემებიც დამავიწყა.
მარა რას დამავიწყებდა, წიგნის კითხვისას ბედნიერებისგანაც ვბღაოდი, ავღანეთში რომ არ დავიბადე არცერთი სქესის წარმომადგენლად. მეზიზღება შეზღუდული აზროვნება, მძულს ავღანური ტრადიციები!
სიტყვა აზია ზუსტად იგივე რეაქციას იწვევს ჩემში, ჩალმა ჩამოფხატულ და ბურკა შემოხვეული ქალებით და უაზრო ათასი ტრადიციებით სადაც ქალის ადგილი არაა! სადაც ქალის აზრს არასდროს არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს! იმისი უფლებაც არ აქვს თავად აირჩიოს რჩეული, ცხოვრების მეგზური! ფიქრის უფლებაც არ აქვთ!
დისქასტინგ!
ხოდა ვერ ვიტან აზიას, კი არა და აზიისგან რა მინდა, ზოგიერთ ქვეყანაში კიდევ შეიძლება ქალს ქონდეს რამის უფლება, მე ავღანეთზე მინდოდა მეთქვა ვერ ვიტან თქო...
ქალის დანიშნულება იქ საჭმლის კეთება და ბავშვის გაჩენაა. მორჩა!
წიგნის კითხვისას რამდენჯერმე მინდოდა ოჯახის უფროსი მაგრად მიმეჟეჟა თავისი ადგილი რომ ცოდნოდა.მარა აბა როგორ?!
ბლიად! აღშფოთებული და განერვიულებული ვარ! :შ
იქნებ რამემ მიშველოს და დავწყნარდე?

მე კი ვიცი რა მიშველის, სხვა წიგნი უნდა დავიწყო.
ისე აი, ხომ არიან ნარკომანები, წამლის ლომკა რომ აქვთ (თუმცა ბევრი არაფერი ვიცი მაგ ლომკის შესახებ, მაგრამ ხომ გამიგია), აი ეგეთი რაღაც მემართება წიგნზე.
სულ მინდა ვიკითხო, თუ კომპთან არ ვზივარ და ბავშვს არ ვუვლი, ზნაჩიტ ვკითხულობ.

ხოდა მირჩიეთ წიგნი! :)

მენატრებით და რა ვქნა?

რას შვება ეს ცხოვრება ა?
რა უნდა ჩემგან?
ქაოსი მაქვს თავში..
რა და, ამ ბოლო დროს კი არა და სულ მაქვს ის გრძნობა, რომ რაღაც მაკლია, აი ურთიერთობის ამბავში. განა რამე მინდა ან ვითხოვ, არა, უბრალოდ ის ხალხი რომელსაც 2 წამით მაინც შევხვედრივარ და ურთიერთობა გამიბია რაღაც დონეზე, თუნდაც იმ წუთს დამთავრებულა ის მომენტი, მაინც მახსოვს და გონებიდან არ ამომდის ის ადამიანი.
მერე ათასჯერ ვიგონებ და ვხარშავ.
ის ურთიერთობა რომელიც 2 წამიდაან 10 წუთამდე მეტს გაგრძელებულა - მენატრება.
იმ ადამიანთან მენატრება ურთიერთობა, რომელსაც ფაქტობრივად არც ვიცნობ და ალბათ ვერც ვერასოდეს შევხვდები მეორედ ცხოვრებაში.
მაგრამ როცა წლებზეა აგებული?
რა უნდა ვაბშე?
რატომ ვძულვარ ასე ჩემ გულს?
მამიდაჩემმს აქვს კარგი გამოთქმა ”მოგიტყან ოფშიჟიტი გული”-ო და ხშირად მიმეორებს ხოლმე ჩემი გულგაშლილობის გამო ამ ფრაზას!


ხოდა მოვტყან ოფშიჟიტი გული, ბლიად!


მენატრებით და რა ვქნა?


:S

როგორ წავიკითხოთ მუსიკა და მოვისმინოთ წიგნის ჩემეული ვერსია

მაგარი რაღაც დავამუღამე..
სახლში რომ ვარ წიგნებს ვერ ვკითხულობ, არა და მიყვარს. (თუ არ იცი, იმასაც გეტყვი, რომ ჩემი შვილი ტუალეტშიც კი არ მიშვებს მარტო :D )
ხო და
ეხლა 1 საათი სამსახურამდე და იქედან გზაში ხომ ვარ?
და დავდივარ წიგნებით ჩანთაში და ვკითხულობ აბა რა ვქნა?
:D
და დაჟე არც მანქანის რწევა არ მაწუხებს შენ წარმოიდგინე!
არც დეგენერატი ხალხის ხმაური მიშლის და თვალების ცეცებაც არ მიწევს უაზროდ! (გამოსავალი ვუპოვე, არც მეღლება და დანიშნულებისამებრაც ვიყენებ :)) )
რასაც ვერ ვიტან, ადგილზე რომ ზიხარ და თვალს ვერ აყოლებ ისე სწრაფად ჩაგივლიან სახლები, მანქანები, ადამიანები და სულ ფუჭად გიფრინდება საათი...
ყურებში მუსიკა და თვალებში საყვარელი ტექსტი!
Yeah, ბოდიში და ნამდვილი ორგაზმია!

♥ ჩემი ბოკოკები ♥

ჰეჰ...

რა უნდოდა, რას გვერჩოდა შემოქმედი ქალებს. ყოფილიყვნენ მარტო კაცები და აღარც გენდერული დისბალანსი იარსებებდა არც ჰომოსექსუალიზმი და აღარც სტრეიტები კიდე!!!

ვებ გვერდი რომელზეც თქვენ ცდილობთ შესვლას დაბლოკილია!!!

რა უნდა აკეთო სამსახურში, როცა საქმე არ გაქვს, ლაპარაკი და ჭორაბა არ გიყვარს, როცა ყველა სოციალური საიტი და ჩატის ყველა სახეობა დაბლოკილი გაქვს (google talk-ის გარდა, თუმცა ამ ჩატის შესახებ ბევრმა არ იცის, ანდა საერთოდ არ სარგებლობს) და როცა ყველა რესურსი საკუთარი თავის გართობის ამოწურული გაქვს?
თვითგვემას ვერ მივეცემით! ))
ამიტომ ვიღებთ საყვარელ ფლეილისტს, ვირჩევთ რომელიმე მომღერალს და ვაგროვებთ მუსიკას. თუმცა ამ შემთხვევაშიც სიტუაცია საკმაოდ რთულია, რადგან თითო ვიდეოს ჩატვირთვას Youtube-ზე ნახევარი საათი უნდება. თან ამას ემატება ის რომ ყველა მუსიკის ”საქაჩი” საიტიც დაბლოკილია.
მაინც მივაგენი გამოსავალს! სხვა ალტერნატიული საიტებიც არსებობს ნეტ ქსელში ;)
ერთერთი გადასარევი საიტი ვიპოვე სადაც სანამ მუსიკას გადმოიწერ შეგიძლია იქვე მოუსმინო, ტყუილად დრო რომ არ კარგო.
ან დავძვრებით imdb.com-ზე და ვეძებთ რა გადმოვქაჩოთ სახლში მისვლისთანავე.

სხვას რას მირჩევთ?

Twilight

დიდი ხანია არცერთ კინოზე ისე არ ჩავციკლულვარ როგორც ეხლა დამემართა Twilight-ზე.
ძალიან შემიყვარდა. ისე შემიყვარდა რომ თავისი საუნდტრეკებიანად დამაქვს ტელეფონში.
უკვე მეასედ ვნახე ფილმი...



ესეც ყველაზე მაგარი ტრეკი ფილმიდან. ზარზეც კი დავაყენე )))

უმიზნო პოსტი

ტანის ტკივილამდე მეძინება...
მაგრამ ეხლა თუ არ დავწერე, ვიცი აღარასდროს დავწერ არაფერს ჩემ სიცოცხლეში.
ჯერ ცხოვრება არ დამისრულებია. ვცოცხლობ და ვცხოვრობ. ვჭამ, მძინავს, ვიცინი... ეხლა უკვე ხანდახან ცხოვრებაც მიხარია ჩემ შვილს რომ ვუყურებ.
მანამდე?
დავფიქრებულვართ რისთვის მოვედით ამ ქვეყნად?
დამამთავრებელ კლასებში დავიწყე ფიქრი. ხან რა პროფესია ავირჩიე, ხან რა. საბოლოოდ ისე მაინც არ გამოვიდა როგორც მინდოდა და შევეშვი.
მერე ინსტიტუტში გადავწყვიტე რამე ისეთი საქმისთვის მომეკიდა ხელი მიზანს რომ მიმაღწევინებდა, მაგრამ საქმე იმაში მდგომარეობდა რომ ჩემ ”მიზეზი” ვერა და ვერ დავადგინე რა იყო. ხო და მაგასაც შევეშვი და სულ შევეშვი.
აღმოჩნდა რომ უმიზნოთ და უმიზეზოდ ვცხოვრობ იმ ჭიანჭველების დიდ ოჯახში, სადაც მუშათა კლასს მივეკუთვნები და თან წილად მხვდა დედობის უიშვიათესი ბედნიერება.
მერე რა იქნება?
ჯერ არ ვიცი.
ის ვიცი, რომ ეხლა ჩემი მიზეზი და მიზანი ჩემი შვილია.
თქვენი რა არის?

დედიკოს თხოლება!

ნუგიჩია - ესე იძახის ხოლმე როცა ეშინია და ჩემსკენ გამორბის :)))