მარტოობა ღირსების საკითხია. ადამიანი თავის წვენში იხარშება ამაყად. ჭეშმარიტ პოეტს ერთი პრობლემა აქვს: თუ მისი ბედნიერება დიდხანს გრძელდება, ბანალური ხდება;
თუ უბედურია, მაშინ ლექსისთვის საჭირო სასიცოცხლო ძალას ვეღარ პოულობს. ბედნიერებასა და კარგ პოეზიას მხოლოდ მცირე ხანს შეუძლიათ თანაარსებობა. გარკვეული დროის შემდეგ ან ბედნიერება სპობს პოეზიასა და პოეტს, ან ჭეშმარიტი პოეტი ანგრევს ბედნიერებას. © Orhan Pamuk, Snow goodreads.com - currently-reading
No comments:
Post a Comment