Wednesday, March 02, 2011

Lost in Translation : Hopeless



Charlotte: Let's never come here again, 'cause it would never be as much fun.

Bob: Whatever you say. You're the boss.

Charlotte: I'm stuck. Does it get easier?

Bob: No. Yes. It gets easier.

Charlotte: Oh, yeah? Look at you.

Bob: Thanks. The more you know who you are, and what you want, the less you let... things upset you.

Charlotte: Yeah. I just don't know what I'm supposed to be. You know? I tried being a writer, but... I hate what I write. And I tried taking pictures, but they're so mediocre, you know. Every girl goes through a photography phase. You know, like horses? You know? Take, uh, dumb pictures of your feet.


Bob: You'll figure that out. I'm not worried about you. Keep writing.

Charlotte: But I'm so mean.

Bob: Mean's okay.

Charlotte: Yeah? What about marriage? Does that get easier?

Bob: That's hard. We used to have a lot of fun. Lydia would come with me when I made the movies, and we would laugh about it all. Now she doesn't want to leave the kids, and... she doesn't... need me to be there. The kids miss me, but they're fine. It gets a whole lot more complicated when you have kids.

Charlotte: Yeah. It's scary.

Bob: It's the most terrifying day of your life the day the first one is born.

Charlotte: Yeah. Nobody ever tells you that.

Bob: Your life, as you know it, is gone. Never to return. But they learn how to walk, and they learn how to talk, and... and you want to be with them. And they turn out to be the most... delightful people... you will ever meet in your life.

Charlotte: Hmm, that's nice.

Bob: Where'd you grow up?

Charlotte: Um, I grew up in New York, and I moved to Los Angeles when John and I got married. But it's so different there.

Bob: Yeah, I know.

Charlotte: John thinks I'm so snotty.

Bob: Hmm. You're not hopeless.

19 comments:

  1. ჩემი საყვარელი სცენა ამ ფილმში <3

    ReplyDelete
  2. ეს კინო არანორმალურად მიყვარს.

    ახლა კვალს დავტოვებ და მერე კარგად წავიკითხავ. მადლობა ამ პოსტისთვის. :****

    ხშირად ვფიქრობ, რომ სკარლეტი ზუსტად ამ ფილმში ვარ და მეტი არსად. თან იაპონია ჩემი საყვარელი ქვეყანაა და ხასიათს რაც შეეხება, მეც ეგრე ვარ ხოლმე.

    მოკლედ, ვტოვებ კვალს და კომენტარებს ვიწერ.

    ReplyDelete
  3. ახლა ვერ მოვითმინე და წავიკითხე მაინც.

    ხოდა აი იცი რა არის??? ეს არის რაღაც მიზიდულობა ორ ოჯახ–შექმნილ ადამიანებს შორის, რომლებსაც უყვართ ერთმანეთი სხვანაირად. სხვანაირად ანუ თავისებურად.

    ReplyDelete
  4. http://www.k84u.com/2010/10/blog-post_20.html
    ეს არ ვიცი იცი თუ არა.

    ReplyDelete
  5. ქეთ. ეს კინო ერთადერთია რომელზეც შემიძლია ვთქვა რომ ძალიან მიყვარს და არ მბეზრდება.. როცა პირველად ვნახე ვიფიქერ ჩემზე გადაიღო სოფიამ თქო.. ))))
    მთელი ფილმი მიყვარს, ყველა დეტალი ყველა დიალოგი.. ყველა ემოცია და ის სიჩუმეც.. მაგრამ ეს სცენა არასოდეს ამომდის არც თვალებიდან არც ყურებიდან... you're not hopless <3 <3 ... ვგიჟდები ამ ფრაზაზე..

    ამ წყვილის ურთიერთობაზეც იმდენჯერ მიფიქრია.. ისე მიყვარს ორივე თავიანთი განცდებით, ის თბილი და მზრუნველი ურთიერთობით.. ნუ ჭკუა მეკეტება რა! მურეი ძალიან მაგარია! და სკარლეტი - გაფანტული გოგონა, თავის თავის პოვნას რომ ცდილობს უზარმაზარ სამყაროში... და ის საფინალო სცენა!.. არ ვიცი რა.. ვაფრენ ამ ფილმზე შემიძლია სულ ვილაპარაკო! <3

    ReplyDelete
  6. ხო, ეგ ლინკი ვნახე სამსახურიდან... ეხა კარგად გადავიკითხავ უფრო :*

    ReplyDelete
  7. კი, მეც ძალიან ხშირად ვფიქრობ ხოლმე. ხშირად თავი სკარლეტი მგონია. მეტი არც ერთ ფილმში, მხოლოდ მანდ.

    ReplyDelete
  8. you're not hopeless....
    meti raga sheidzleba gitxras adamianma...

    ReplyDelete
  9. ქეთ..მიყვარს ამ ფილმის ორივე პერსონაჟი.. შარლოტა და ბობი... : )
    ერთი მე ვარ... მეორე კი ის ადამიანები რომლებიც მსუბუქად მომყვებოდნენ მთელი ცხოვრება გვერდით.. ისეთივე მსუბუქი და თბილი ურთიერთობით როგორიც ამ ფილმშია : )

    როისინ.. ზუსტადაც რომ, მეტი რაღა უნდა გითხრას ადამიანმა! ამ პატარა ფრაზაში იმხელა სტიმულია მთელი ცხოვრება რომ წაგყვება : )

    ReplyDelete
  10. ზუსტად!!!

    ReplyDelete
  11. ძალიან მაგარი ფილმია = /

    ძალიან მომწწონს =/

    ReplyDelete
  12. <3

    მიყვარს <3

    ძალიან.

    ReplyDelete
  13. გეთანხმებით, ძალიან მაგარი ფილმია :)

    ReplyDelete
  14. mec momewona sagol magaria

    ReplyDelete
  15. axali siaxleebi mieci xolme d axshirad shemogivli

    ReplyDelete
  16. mixaria rom aseti blogebi arsebobs

    ReplyDelete
  17. warmatebebs gisurveb sauketeso filmia

    ReplyDelete
  18. რამდენი ხანია თავიდან მინდა ამ კინოს ნახვა და თავი ვერ მოვაბი! უნდა ვნახო ამ დღეებში, უნდა უნდა უნდა!

    ReplyDelete
  19. ეს ფილმი არის ჩემი არც კი ვიცი როგორი საყვარელი.
    არასოდეს მბეზრდება და ყოველთვის ისე ვუყურებ, თითქოს პირველად ვნახულობდე.

    მახსოვს, როდესაც პირველად ვნახე, რა შეგრძნება მქონდა. ანუ ვუყურებდი და ვფიქრობდი, რომ რა ერთფეროვანია-მეთქი.
    მეორეჯერ მივხვდი, რომ ეგ ცხოვრებაა ერთფეროვანი, ხოლო ფილმი სასწაულად საინტერესო.

    ReplyDelete