ნიშნები

არ ვარ ცრუმორწმუნე, არც ვყოფილვარ.. უბრალოდ მაქვს რაღაც ნიშნები რომლებიც ჩემდა უნებურად ყურადღებას იქცევენ.. ეს ნიშნები შემდგომ ჩემი ქცევის ან მოვლენის წინამდევი ხდება ამიტომ ძალიან ვერიდები იმ ფაქტს რომელსაც მარილის დაბნევა ქვია.. და ბეჭედი, რომელიც სულ მიკეთია, ჯობია არ მოვიხსნა..
და კიდევ, ერთი მანქანა, აი სამსახურისკენ რომ მივდივარ, გზაში, ერთიდაიგივე ადგილას მხვდებოდა შინდისფერი კოკროჭინა,
ყოველთვის გაკრიალებული.. მისი პატრონი სულ ერთხელ მყავს ნანახი, ისიც ზურგიდან და აზრზე არ ვარ ვინაა და როგორია, მგონი სქესიც ვერ გავარკვიე მაშინ წესიერად.. დავინახავ თუ არა ამ პატარა შინდისფერ გაკრიალებულ მანქანას ძალიან მინდება მივიდე და ხელის გულით შევეხო.. დავინახავ და იდიოტივით ვუღიმი, თითქოს ძველი კეთილი ნაცნობი შემხვდა.. და რატომ ეს მანქანა? ერთ დღეს აღმოვაჩინე რომ ჩვეულ ადგილას არ იდგა, მეგონა პატრონმა დააგვიანა.. ან უბრალოდ შვებულებაში ან მივლინებაშია.. ის დღეები ძალიან მძიმე და გაუსაძლისი აღმოჩნდა პირადად ჩემთვის.. სულ უარყოფითი ამბები ხდებოდა გარშემო.. მესამე თუ მეოთხე დღეს დავინახე ჩვეულ ადგილას.. და იმ ამბებმაც ისე ჩაიარა ვითომ არ ყოფილა.. კიდევ რამდენიმე დღის მერე აღმოვაჩინე რომ ისევ არ დგას.. აი აქ უკვე დავეჭვდი და თვალებით დავიწყე ძებნა.. უნდა ავღნიშნო რომ საკმაოდ დიდი დაწესებულების საკმაოდ დიდ ავტოსადგომზე ვსაუბრობ..ბევრი ვეძებე ერთი, მეორე და მესამე დღეს დავინახე ადგილშეცვლილი! ვაჰ.. ვერ წარმოიდგენთ როგორ გამიხარდა! : ))
ეხა ყოველ დღე მივდივარ იმ იმედრით რომ ის ისევ ადგილზე იდგება გაკრიალებული და ლამაზად გაიღიმებს ჩემ დანახვაზე))) რამდენჯერმე მომინდა პატრონისთვის, კი არა და მანქანისთვის წერილი მიმეწერა სამადლობელო.. დავაპირე კიდეც, ტექსტიც დავალაგე და გავაშალაშინე თავში, მაგრამ ფურცელზე არ გადამიტანია.. ვიცი დეგენერატული აზრები მაწუხებს, ეგ პირველი კი არაა, მაგრამ ყოველ დღე მინდა დავწერო წერილი და გავჩხირო შუშის საწმენდებში ))) მარა მერე ვიცი ის პატრონი რასაც იფიქრებს და მაგ იდეას ვდებ ყოველ დღე შემდეგისთვის ))))
სანამ პატრონს არ დააწინაურებენ და დაწესებულების შიდა ავტოსადგომზე არ შეიყვანს, მგონი მანამდე მაგ იდეას განხორციელება არ უწერია.. და მერე ხო საერთოდ )))) აი პირველი გაუჩინარების დროს, ვიფიქრე, როგორც კი გამოჩნდება, სულ პატარა, ფერად ფუცელზე დავწერ თქო.. მერე იმდენი აზრები იმ პატარა ფურცელზე ვერ დავატიე და გადავიფიქრე )))
მოკლედ მაგარ დღეში ვარ.. ეს ნიშნები დამღუპავს)))
არა და როგორ მიხარია, ყოველ გავლა გამოვლაზე ლამაზად რომ მიღიმის და იმედს მაძლევს...