გუშინ სასაფლაოზე ვიყავი..
შუადღის 4 საათზე.. ალბათ იყო სიცხე, მე არ მიგვრძნია...მაგრამ ეგ მთავარია არაა.. მე ქვების სიცხემ შემაწუხა (((
ვერ ჩამოვჯექი.. ვერ ვიტირე... პირველად ვერ ვიტირე სასაფლაოზე ((
ის კი მიყურებდა.. მელოდა რამეს რომ ვეტყოდი...
ხოდა მოვყევი... ყველაფერი ვუთხარი.. რასაც ვფიქრობდი, ვგრძნობდი, განვიცდიდი, მიმაჩნდა და მაწუხებდა...
ჩვენ შვილზე მოვუყევი, თუ როგორ გავს და როგორი საყვარელია როცა მისნაირ ხრიკებს სჩადის და ერთიანად გვაგიჟებს დიდსა თუ პატარას ))
როგორ გავს სიარულის მანერაში, მიხვრა-მოხვრაში, წარბების აზიდვაშიც კი..
როგორ ლამაზდება ყოველდღიურად.......
...... რჩევა ვთხოვე.. მეტყვის ალბათ რამეს, ველოდები ყოველ ღამე სიზმრად.. აღარ მოდის ((
აღარ მოდის დიდი ხანია... არ მელაპარაკება ((
მერე ვუთხარი გატაცებული რომ ვარ.. მაგაზეც მოვუყევი.. მაგაზეც ვთხოვე რამე ეთქვა...
ისი კი მიცინოდა მხოლოდ.....
((
..............რამდენ ხანს ვიჯექი არ მახსოვს იქ.. ერთი მახსოვს რომ დამწვარმა მხრებმა ღამე შემაწუხა.....................
