4 დეკემბერი

დღეს ჩვენი დღეა!
დღეს 1 წელი გახდა რაც სულ ერთად ვართ და წუთით არ განვშორებივართ ერთმანეთს.
არა და მანამდე რა იყო?
არაფერი.
მერე მოვიდა და ცხოვრება შემივსო, აზრი მისცა და უფრო მშვენიერი გახადა.
დავდიოდით ერთად.
ვტკბებოდით ერთმანეთით.
ვნერვიულობდით.
განვიცდიდით.
გვენატრებოდა.
გვიყვარდა და გვეფიქრებოდა.
ეხლა?
ეხლა ასმაგად ვნერვიულობთ, განვიცდით, გვენატრება, გვიყვარს და გვეფიქრება.
ახლა უფრო დიდი აზრი აქვს ცხოვრებას.



ისტორია:
4 დღე ვგეგმავდით და ბოლოს გადავწყვიტეთ რომ ბაკურიანში წავიდოდით.
ნუ, წავიდოდით, მარა როგორ წავედი?!
იმ საღამოს გიო სახლში მოვიდა. იმ დროს როდესაც ყველა სახლშია. და ეს "ყველა" იცით რამდენია? 5 ოთახში სულ მცირე 3 კაცი რომ ზის, იმდენი ხოდა მოვიდა, მეთქი ეხლა ვერ წავალთ ყველა სახლშია თქო.
უფ, რას ვერ წავალთ, ისე პატიოსნად წავალთ როგორც მოვედიო.
მეთქი არა რა, ხვალ წავიდეთ.
არა, დღესო და მორჩაო!
მეთქი კაი.
მანამდე გამზადებული მაქვს ბოხჩა და აივნიდან გადავაგდე რომ არავის დაენახა.
მერე მივედით დედეაჩემთან და მეთქი ჩვენ ეხლა შარდენზე გავალთ და მალე მოვალთ. უკვე 10 ხდება. დედაჩემი გაგიჟდა, ამ შუაღამისას სად უნდა წახვიდეთო. მარა მაინც წავედით "შარდენზე"
რა შარდენი?
ტაქსი გველოდება ქვემოთ. ტაქსთან ერთად გიოს ძმაკაცი, გვირეკავს რას შვებითო, გაიყნა სანამ ჩავედით არადა 1-2 საათი მაინც იყო გიო ჩემთან.
მახსოვს შარშანდელი 4 დეკემბერი საკმაოდ სუსხიანი იყო. საწყალი ბიჭი!
მოკლედ წავედით.
ისე მარად ვიბოდიალეთ თბილისში იმ საღამოს. ჯერ დიდ დიღომში წავედით, იმდენი ხანი ვიყავით იქ, რომ დედაჩემმა რეკვები დაიწყო... უი, უი, უი, რა დამავიწყდა და ეს ბოხჩააკიდებული რომ გავედით მე და გიო ეზოდან ჩემი სიძე და და არ შეგვეჩეხენ მანქანით წინ?!
მეთქი დაგვენძრა, მარა ისე გაატარეს, ვითომ ის ბოხჩა სულაც არ დაუნახიათ
ხოდა სად გავჩერდი? ა, ხო, დიდ დიღომში რომ მივედით, იმაზე. ხოდა მივედით, ის გაყინული ბიჭი სახლში დავტოვეთ და მეორე გამოვიყვანეთ ცოლითურთ. მე არ ვიცნობდი, იმ საღამოს გავიცანი. თურმე ისინიც იმ სასტუმროში იყვნენ გაპარულები, სადაც ჩვენ ვაპირებდით ჩასვლას. ხოდა მოეწონათ აზრი და დაგვთანხმდნენ რომ ისინიც წამოგვყვებოდნენ ბაკურიანში და წავედით.
გზაში ტელეფონი გამოვრთე, მაგრად ვნერვიულობ. უკვე ვფიქრობ რომ სახლში დავბრუნდე და წესიერი, ცივილიზებული ფორმით გავაკეთო ის რასაც იმ წუთას არაცივილიზებულად ვაკეთებდი. მარა სად გინდა რომ წახვიდე? თბილისს ვართ გაცილებულები. ნუ ეხლა არც ეგ იქნებოდა პრობლემა, რომ დავბრუნებულიყავით, მარა ეს ხომ ჩემი სურვილიც იყო. ხოდა მეთქი, კტო ნი რისკუეტ ტოტ ნე პიოტ შამპანსკოე თქო და მობილური ჩავრთე
შენ მტერს რეკვები რომ ატყდა!
ვუსმინე, ვუსმინე, კაითქო და დავიკიდე!
ღამის 2 საათი იყო თუ მეტი არა, ზუსტად არ მახსოვს სასტუმროში რომ მივედით.
თბილად დაგვხვდნენ და მომეწონა!
მერე 3 დღის მანძილზე იმდენს გვაჭმევდნენ გასუქებლი ჩამოვედი თბილისში
მაგარი დღე იყო!

ხო და გილოცავ 1 წელიწადს, ჩემი გაძლება მოგცეს (შენრომარგჯერა იმ) უფალმა!
გკოცნი და გეხვევი და მიყვარხარ კიდე ასი წელი ძმაო!