35 წუთი სამსახურამდე vol.2

პირველი იყო შარშან, მაგრამ დღემდე არ გამნელებია.
მანქანა მინდა, ჩემი :(

ხო და აქციების გადამკიდეს 6-მაგად უფრო შემძულდა საზოგადოებრივი ტრანსპორტი.
ნუ ალბათ მიხვდით უკვე რაზე ვამბობ, მარშუტკა ხომ ჩემი ტკივილია?!
იმას გაუხმა ბორბლები ვინც ჩემ მანქანას დაეტაკა და დამილეწა! საწყალი ისე საცოდავად გდია... :(
ხო და იმ ბორბლებდასახმობის გამო მე იმ აზინტლილი მარშუტკით უნდა ვიარო!
ჯერ მარტო ლოდინი როგორ მძულს?! მერე მოვა და ადგილი ან არის ან არა, ხო და თუ ფეხზე დგომა მოგიწია, ჩათვალე რომ აჭარიდან ცირკამდე მთელმა თუ ჩააღწიე, ზნაჩიტ გმირი კი არა უგმირესი ხარ!!
თან თუ „ლიხაჩი შოფერიც“ შეგხვდა ხო საერთოდ!
მაგარი ხალხი ჩითავს 149-ში. ერთი კაცია, თუ შემთხვევით „შემოელაპარაკე“, მთელი გზა, ზედაც რომ არ უყურო გიყურებს და ტვინს გიტ^ნავს.
2 ქალია კიდე, რამდენიმე დღის წინ აღმოვაჩინე რომ თურმე ჩემთან მუშაობენ (ლოლ), ერთი - რომელიც უფრო ახალგაზრდათ გამოიყურება ისეთ ხმაზე ელაპარაკება ხოლმე გვერდითმჯდომს, რომ უკვე ვიცი მის სამეზობლოში ვისი ვისაშია :D და თუ შემთხვევით მისი ნაცნობი ვინმე ამოვიდა ხო მტრისას! ის ნაცნობი მეორე დღეს რომ ნახო ნათესავივით მოიკითხავ :D
ასეთები კიდე იმდენი შემთხვევებია, ვინც მგზავრობთ დიდ მანძილზე დილით უკვე გეცოდინებათ ალბათ :)
კიდე დაკვირვებებს ვატარებ ხოლმე. აბა რა უნდა ვაკეთო? ტელეფონი ქმარმა დამაწერა, მუსიკებს მაინც ვუსმენდი ხოლმე. ამ ნაუშნიკებს რაღას დავათრევ ჩანთით, ხომ ვერ მეტყვით? :D
ხო, და ვაკვირდები...
ტელეფონზე ლაპარაკისას, კითხვაზე - სად ხარ? - ქალების პასუხი უფრო კონკრეტულია ხოლმე ვიდრე კაცების, მაგ:, ქალები ამბობენ - მარშუტკაში. ხოლო კაცები - გზაში.
უცნაურობა მჭირს კიდე ერთი, უკუღმა არ მიყვარს ჯდომა ტრანსპორტში, მაგრამ თუ მომიწია ხალხს ვაკვირდები ხოლმე სახეზე, ნუ ძირითადად ისეთებს, ხასიათი რომ იგრძნობა და წარმოდგენაში ბავშვობის ასაკში გადამყავს. და ვფიქრობ - ნეტა ეს როგორი იქნებოდა 7 წლის ასაკში? მერე წარმოვიდგენ და მეღიმება, რა თქმა უნდა გულში.
მანქანის ნომრებიც მაქვს ამოჩემებული. თუ ფანჯარასთან ვზივარ მანქანის ნომრებს ვაკვირდები. მერე მის სერიებს ტვინში ვხარშავ და სიტყვები გამომყავს. აი მაგალითად DBL-543 - დებილი #543. :D რა ვქნა აბა, ტრანსპორტის სიშმორეს გული ხო უნდა გადავაყოლო :user:
ისე ერთი კია, თავისუფლებაზე აღარ ადის და ბარათაშვილზე უხვევს ხოლმე. ესეც შეღავათია :))
მოკლედ უკვე აღარ ვიცი მერამდენედ ვლანძღავ აღნიშნულ ტრანსპორტს, მარა ფაქტია რომ ძალიან საჭიროა.
იქნებ მომაწოდოთ იდეები კიდე რითი გავერთო გზაში?

რევიუ-სავით

რა მაგარია, 100 წელია არ შემომიხედავს აქ და რა? არც არაფერი თითქოს...
სიტყვები არ გამომლევია, არც აზრები, უბრალოდ ძალიან დავიღალე. თან სამსახურში მთელი დღე კლავიატურას ვუკაკუნებ, მერე სახლში ჩემ პაწუკასაც ხომ უნდა მივხედო? მენატრება ხოლმე. ხოდა როცა იძინებს მე უკვე ძილის გარდა არაფრის თავი აღარ მაქვს, ასე რომ დიდი პარდონები!
არა და მინდა, აქაურობა არ მეზარება. აქაურობა და კინოები არ მეზარება... ჰმ, კაი აზრი მომივიდა ამ წუთას, რა ფილმებიც ვნახე, იმათ რევიუებს ჩამოვწერ შეძლებისდაგვარად.
მიყვარს ფილმები, ეგენიც არ მეზარება :D
ე.ი. დავაძრო ჩემი Muvie-ბის პაპკა :D
ტაკ!
1. Vicky Cristina Barcelona. მეგონა რაღაც ახალს აღმოვაჩენ მეთქი და არ ჩამეყარა ფეტვი ნაცარში?! საშინელება, ამაზე უარესს ვერაფერს ნახავთ მგონი. არა აზრი, არა შინაარსი, ერთი იდიოტი ექსპერიმენტატორი მხატვრის და რამდენიმე ქალის არატრადიციული ურთიერთობა. შტერობა!
ერთი პენელოპეს ვიხადკებზე ვიკაიფე მაგრად და ვსო!
2. Keith - ვისაც A Walk to Remember მოგწონთ ეს ფილმიც გაგისწორდებათ. ბევრს არ ვილაპარაკებ, უბრალოდ ვიტყვი რომ თინეიჯერების ურთიერთობაა, რომელიც ბოლოც ტრაგიკულად მთავრდება.
3. Rachel Getting Married - ამ ფილმზე მაგრად ვიკაიფე. ნორმალური+ ფილმია. ალკოჰოლიკი დის ისტორია, რომელიც ცდილობს იყოს ყურადღების ცენტრში. მოფსიქოლოგიო ფილმია, თუ მოგწონთ ეგეთები ნახეთ.
4. Slumdog Millionaire ეს ყველას გექნებათ უკვე ნანახი, ასე რომ არაფერს არ ვიტყვი.

პროსტა ამ სცენაზე ვხოხავ!
5.The Women - ამ კინოში მატრო ქალები თამაშობენ, არანაირი კაცის ნასახი, დაჟე ხმაც კი არ ისმის მათი. მაგარი გადაწყვეტილებაა :D ისე ერთხელ საყურებლად მაგრად ასწორებს :)
6.The Boy in the Striped Pyjamas - უძლიერესი ფილმია, ძალიან მაგარი. სპოილერობას არ დავიწყებ, უბრალოდ ადექით და უყურეთ!



უჰ უჰ გავიქეცი, ნატუკა იღვიძებს.....