იმის მემილიარდედი რისი თქმაც მინდოდა...

რა არი მაინც ცხოვრება... ხან გაივლის, ხან გამოივლის, თუ მოეპრიანა გადაგივლის და გადმოგივლის. რამდენი ხანი უნდება ადამიანი იმის გაგებას, თუ რისთვის მოვიდა, არადა ყოველთვის იცის საით მიდის...
რამდენი დრო გავიდა მას შემდეგ რაც პირველად მეწყინა, მეტკინა და გული დამწყდა და რამდენჯერ პირველის შემდეგ... არა ეს ტანჯვა არ იყო. ყველაფერი ჯერ ძიებას, შემდეგ შეცნობას გავდა და ბოლოს საკუთარი უსუსურობის შეგრძნებით გაჯერებულ უმნიშვნელო არსებობად იქცა. გზა, რომელსაც არც თავი ჰქონდა, არც ბოლო და არც მიმართულება, სიცოცხლე, რომლის ერთადერთი ნიშანწყალი მკვდარი, მაგრამ მაინც ოცნება იყო, წარსული, რომელიც გაქვავდა, აწმყო, რომელიც არ იბადებოდა და მომავალი, რომელსაც საღათას ძილით ეძინა...


გითხრა, რომ მინდა ვიცოდე როგორ და საიდან? არასოდეს! რისთვის, თორე ჰო. საკვირველად ერთი მრჩება მხოლოდ. რატომაა ახლა ისეთი ლამაზი, როგორიც არასოდეს იქნებოდა...


მახსოვს კი, იყო ასეთი დღე, წვიმდა...
ვერ გეტყვი იმ დღეს რა მოხდა და ვერ დამადანაშაულებ. არც შენ იცი.
დაბადების არ მეშინოდა, არც გათბობის, სილამაზის, გრძნობის. შენს იმდღევანდელ ნათელ სახეს გეფიცები, არც ტანჯვის მოლოდინი მთრგუნავდა და არც სიზმრიდან გამოღვიძების. ელვის სისწრაფით ირეცხებოდა გონიდან ყველაფერი, რაც იყო და წამებში მოშუშებული გული ახალი, მშვიდი სიგიჟით ივსებოდა.
არასოდეს მტკენია მარტოობა ისე, როგორც მაშინ, როცა ღამემ ის საღამო წარსულს აჩუქა...


რა ცოტა დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც პირველად შევაბიჯე სამყაროში, რომელსაც უკვე აღარ ვეძებდი, რაც ჩემი გული იქცა სილამაზისა და სითბოს ბუდედ, სადაც ციცქნა მწვანე ჭიამაია ბინადრობს. რა მცირე ხანია რაც დავიბადე, სულ რაღაც სამი თვის ვარ...


რამდენი სისულელის თქმა მინდა ახლა, რამდენი სიგიჟის ჩადენა... დღემდე არასოდეს უთქვამთ სიტყვებს ჩემთვის უარი. მებრძვიან და მიბიძგებენ რომ მხოლოდ ერთი მათგანი გითხრა, ერთადერთი. არადა არ მყოფნის, მილიარდი სიტყვაც კი არ მყოფნის იმის გადმოსაცემად, რაც მთელ არსებაში ტრიალებს, რასაც სული გრძნობს და რისთვისაც გული ცემს...
როგორ მინდა ხოლმე თვალებში წაიკითხო, ყური მკერდზე დამადო და გულისცემიდან შეისმინო.
არადა ხომ გტკივა? ვიცი რომ გტკივა და ათასმაგად მტკივნეულია ჩემთვის შენი ტკივილი, ვიდრე ის, რასაც მონატრებას ვეძახით და რაც უფრო მეტია ვიდრე ერთად ყოფნის სურვილი...


მაკლიხარ, მაკლიხარ ისე როგორც არასდროს. მინდა თვალი აგიხვიო, გაგიტაცო და მხოლოდ მაშინ გაღირსო სინათლე, როცა ბზით გარშემორტყმულნი აღმოვჩნდებით. მინდა ბედნიერებით ანთებული თვალები დაგიკოცნო, შემდეგ ფარხმალი დავყარო სიტყვებთან ბრძოლაში და უკვე ალბათ მეათასედ, მაგრამ ყველაზე უფრო ლამაზად გითხრა "მიყვარხარ"...

რამდენი დრო გავიდა მას შემდეგ რაც პირველად მეწყინა, მეტკინა და გული დამწყდა და რამდენჯერ პირველის შემდეგ

- და აღარ მახსოვს...

წარსული, რომელიც გაქვავდა

- გატყდა

აწმყო, რომელიც არ იბადებოდა

- დაიბადა

მომავალი, რომელსაც საღათას ძილით ეძინა

- გამოფხიზლდა და ამოძრავდა

სიცოცხლე, რომლის ერთადერთი ნიშანწყალი მკვდარი, მაგრამ მაინც ოცნება იყო

- ადუღებულ, ახდენილი და ჯერ კიდევ აუხდენელი ოცნებებით სავსე ცხოვრებად იქცა და

გზა, რომელსაც არც თავი ჰქონდა, არც ბოლო და არც მიმართულება

- მზესუმზირების ველზე გადებულ სიყვარულით სავსე ბილიკად გადაიშალა, რომლის ბოლოს კიდევ გხედავთ შენც და ჩემს თავსაც, დაბერებულებს, გათეთრებულებს და ისევ გიჟურად შეყვარებულებს. რა თბილად მიღიმი როცა აკანკალებული ხელით ლოყაზე გეფერები და ჟამთასვლისგან დანაოჭებულ თვალის კუთხეებს გიკოცნი. როგორ მყვარებიხარ მთელი ცხოვრება...


© 2007 ბეთხოვენა







ისტორია:
ეს ჯერ კიდევ შეყვარებულობანას პერიოდში მომიძღვნა ჩემმა საყვარელმა მეუღლემ და უცვლელად მინდა დავდო აქ ჩემთვის ძალიან ძვირფასი წერილი.
იმედის ფორუმზე, რომელიც დღეს უკვე ბუნებაში აღარ არსებობს, მთელი ტოპიკი დაუთმო ამ წერილს. უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი იმ წუთებში როცა ვკითხულობდი, ეხლაც ვარ, უბრალოდ მაშინ ძალიან იმოქმედა, უდიდესი ეფექტი მოახდინა და ფაქტობრივად გარკვეული ზეგავლენაც კი იქონია.
როგორ აღმოჩნდა ეს წერილი ჩემ ბლოგზე უცვლელი სახით?
შევინახე!
დიდი სისათუთით ვინახავდი, დიდხანს ვფიქრობდი დამედო თუ არა,მაგრამ დღეს რატომღაც ძალიან მომინდა გამომექვეყნებინა.


იმედია არ მიწყენ.
მეც მიყვარხარ ბუს!

ეს საინტერესოა!

სულ მაინტერესებდა, რატომ იკვლევს ხალხი ასეთ რაღაცეებს. ვინმეს გაგაჩნიათ კომპეტენტური ან არაკომპეტენტური აზრი ამის შესახებ?
აბა, დავიწყოთ:

თუ 8 წელი, 7 თვე და 6 დღე იყვირებთ, თქვენ მიერ წარმოებული ენერგია საკმარისი იქნება ერთი ფინჯანი ყავის გასაცხელებლად.
(არა მგონია, ამად ღირდეს)

თუ 6 წლისა და 9 თვის განმავლობაში განუწყვეტლივ გამოუშვებთ გაზს, მისი ენერგია გაუტოლდება ატომური ბომბის ენერგიას.
(აი, ამას არა უშავს!)

ადამიანის გულის ცემის წნევა საკმარისია სისხლის ერთ კილომეტრზე გასასროლად.
(ღმერთო ჩემო!)

ღორს ორგაზმი ნახევარ საათს უგრძელდება.
(შემდეგ ცხოვრებაში მინდა ღორი ვიყო.)

ტარაკანს უთავოდ 9 დღე შეუძლია იცოცხლოს, სანამ შიმშილით არ მოკვდება. (ფუ!)
(არა, ღორი მაინც არ ამომდის თავიდან.)

კედელზე თავის რტყმისას საათში 150 კალორია იწვება.
(სახლში მაინც თავი შეიკავეთ...... ნუ, სამსახურში შეგიძლიათ ცადოთ.)

ნემსიყლაპია ვერ ამყარებს სქესობრივ კავშირს, თუ მამრს თავის სხეულზე "ადგას". მდედრი სექსს იწყებს მისთვის თავის წაწყვეტით!
("ჩემო სიცოცხლევ, მე მოვედი. რა....?!")

რწყილს შეუძლია საკუთარ სხეულზე 350-ჯერ მეტ მანძილზე გადახტომა. ეს იგივეა, რომ ადამიანი საფეხბურთო მოედნის სიგრძეზე დახტოდეს.
(ნახევარი საათი... ბედნიერი ღორი... წარმოგიდგენიათ??)

ლოქოს 27000-ზე მეტი გემოს შეგრძნება შეუძლია.
(ნეტავ, რა უნდა იყოს ასეთი გემრიელი მდინარის ფსკერზე?)

ზოგიერთი ლომი სქესობრივ კავშირს დღეში 50-ზე მეტჯერ ამყარებს.
(მე მაინც შემდეგ ცხოვრებაში ღორობა მინდა... ხარისხი ჯობია რაოდენობას)

პეპლები გემოს ფეხებით შეიგრძნობენ.
(აი, მთელი ცხოვრება ამის გაგებას ვნატრობდი)

ენა სხეულის ყველაზე ძლიერი კუნთია.
(ჰმმმმმმმმმმ........)

ცაციები საშუალოდ მემარჯვენეებზე ცხრა წლით ნაკლებს ცოცხლობენ.
(და თუ ორივე ხელს თანაბრად ხმარობ, სხვაობა შუაზე იყოფა?)

სპილო ერთადერთი ცხოველია, რომელსაც ხტუნვა არ შეუძლია.
(კიდევ კარგი....)

კატის შარდი სითბურ გამოსხივებაში მოხვედრისას ანათებსო.
(ღმერთო ჩემო, ვის უხდიან ფულს ამის შესწავლაში?)

სირაქლემას ტვინზე უფრო დიდი თვალი აქვს.
(ასეთ ადამიანებსაც ვიცნობ)

ზღვის ვარსკვლავს ტვინი არ აქვს.
(ასეთებსაც ვიცნობ)

თეთრი დათვები ცაციები არიან.
(მეორე ხელი გამოყენება რომ შეძლონ, მეტს იცოცხლებდნენ.)

ადამიანები და დელფინები ცხოველთა ერთადერთი სახეობაა, რომელსაც სექსი არა მხოლოდ გასამრავლებლად, სიამოვნებისთვისაც აქვთ.
(აბა, ღორიო??)

ჯვართამაღლებას გილოცავთ ყველას!

ჯვართამაღლება, ერთ-ერთი ქრისტიანული საეკლესიო დღესასწაული, რომელიც დგება ყოველი წლის 14 სექტემბერს/27 სექტემბერს. მისი წარმოშობის შესახებ არსებობს სხვადასხვა გადმოცემა. ამათგან უფრო მიღებულის მიხედვით, ჯვართამაღლება აღნიშნავს იმ დღეს, როდესაც იმპერატორი კონსტანტინე დედის ელენე დედოფლის ბრძანებით - იერუსალიმის მახლობლად, დაახლოებით 335 წელს, იპოვეს იესო ქრისტეს ჯვარი. ყველასათვის შესაძლებელი რომ ყოფილიყო ჯვრის ხილვა, იერუსალიმის პატრიარქმა მაკარიოსმა აღმართა ანუ აღამაღლა იგი. აქედან წარმოდგება დღესასწაულის სახელწოდება "ჯვართამაღლება". ამ დღეს ეკლესიამ მძიმე მარხვა დააწესა.

Lost

ამ დღეებში უსაქმურობამ გადამაწყვეტინა რამე ახალ სერიალს შევჭიდებოდი.
ნუ ახალს გააჩნია ვისთვის, მარა მე სახელგანთქმული Lost-ის არცერთი სერია არ მენახა აქამდე.
და აი, მივადექი და 3 სეზონი სულმოუთქმელად ჩავათავე და სრულიად მოულოდნელად და ჩემდა სამწუხაროდ საშინელება დამატყდა თავს (:D), მე-3 სეზონის 22-ე და 23-ე სერია, რბილად რომ ვთქვათ, კაპუტ! არ არის! ლომკაში ვარ, ზემოთხსენებული სერიების ლომკაში!
გადავქექე ინტერნეტი დღეს დილიდან, მარა შენც არ მომიკვდე, სად არის? მგონი საქართველოს ვარეზნიკების ყველა საიტზე ვიყავი დღეს. ავოეს, გოლსა და ბუდეზე ხო გადავქექე, ამაზე თავიდანვე უნდა დამეწერა, მარა რად გინდა, ეს ვარეზნიკები ვითომ საქმეს აკეთებენ (:D)! მაგის ძებნაში ჩემი მუშისთვის კინაღამ დამავიწყდა სადილის გამზადება (ლოლ).
ხოდა მოკლედ რომ ვთქვათ ეხლა ფორუმის იმედზეღა ვარ, იქნებ ვინმე ღვთისნიერმა (ფ)ლოსტომანმა [როგორც ბეთხოვენა ეძახის] გამოიჩინოს კეთილი ნება და მიმასწავლოს საიდან შეიძლება გადმოვწერო სანატრელი სერიები.

იფ ევრივან ვონთს თუ ჰელფ, ა’ლ ბი ვერი ჰეფი :))

word verification

სასოწარკვეთილი იდიოტის ჩანაწერები-ს ავტორს მინდა გამოვეხმაურო მის პოსტზე, კი არა და მინდოდა გამოვხმაურებოდი და კომენტარის დაფიქსირებისას word verification-ი ვერ მოვიშორე. :user: ასჯერ დავპოსტე და არცერთხელ არ დამიმახსოვრა... :(
მარტო მას არ ვთხოვ, ვისაც აქვს, გამორთეთ ეგ ფუნქცია სეთინგებიდან. ვიტანჯებით მკითხველები. ))

Petition

გიო დაწერე რამე რა, შენი პოსტები მომენატრა

ბუხ-ბუხ..

გამოდი რა, გამოდი!
აუ რას მიშვება!! oO

oO

დღეს არ მეძინა!
ჩემ თავს შევპირდი რომ შუადღისას აღარ დავიძინებ! რამდენჯერაც დავიძინე, საღამოს საერთოდ აღარ დამეძინა და მეორე დღეს აბსოლუტურად გამოფიტული, გატიალებული და აზროვნების უნარდაკარგული დავდიოდი. ნუ ძილი ისედაც ძალიან მიყვარდა ყოველთვის, მაგრამ ამ ორსულობის დროს უფრო მეტად ვითენთები და მეძინება.
არადა როგორ არ გინდა დაიძინო შუადღისას, რომ მეძინება?!

:)

აუფ, ისე მომეწყინა სახლში მარტოობით, ჭკუიდან გადავედი. ერთი სული მაქვს ხოლმე ჩემი ბუ სახლში როდის მოვა, აზრი რომ მიეცეს ხოლმე ყოფნას.
არადა თითქოს არ უნდა ვყოფილიყავი დღეს მარტო, სულ მცირე 3მნი მაინც, მარა აღმოჩნდა რომ მუშა, რომელიც ჩვენ სახლს ალამაზებს ეხლა, და ჩემი დედამთილი, რომლის ინიციატივითაც ხდება ეს ყველაფერი, ელიავას ბაზრობაზე მასალის შესაძენად წავიდნენ და ჯერ არ დაბრუნებულან.. ხოდა ამ სიყრუეში Sex and the City შემომეყურა (:პუკე:) რატო ვნახე ხეზ! ეს რემონტი ხო სუფთა საშინელებაა, მარა მიხარია, საბოლოოდ ლამაზი და სუფთა რომ იქნება ყველაფერი. ყველაფერს თავისი ადგილი ექნება და მოკლედ, მიხარია(სავით).
იმედია სანამ ვიმშობიარებ ყველაფერი დალაგდება.
თან ნელნელა ვაგროვებ ჩემი ბასასოს რაღაცეებს ტანსაცმელები თითქმის შევაგროვე, ჩოტა ლაგაჩეები კიდე უნდა ვუკიდო აუ ჭკუაზე არა ვარ, ერთი სული მაქვს როდის დაიბადება საწოლიც მაქვს მზად, კალიასკა დამრჩა საყიდელი და ბაოს ჰიგიენისთვის მირჩიეს კაიაო. ნელნელა ვიგებ რაც მჭირდება და ვამატებ კოლექციას. ამ კვირაში არ ვიცი და იქეთ მაგათ საყიდლადაც გავალ. გუშინ ჩემმა დამ ისეთი საყვარელი 2 ცალი საბავშვო კომპლექტი მაჩუქა, კინაღამ მე ჩავიცვი. ასჯერ ამოვიღე და ჩავალაგე უკვე, (რა ავადმყოფი ვარ! ).
ხოდა ეხლა მიტყაპუნებს, მაგარია და სასწაული კიდე, როგორც კი მუსიკა ესმის ეგრევე დისკოტეკები ეწყება. და თან ისე იზნიქება, ხანდახან მინდა რომ ყველანაირ მუსიკას დავემალო. მამიკოს გოგოა აშკარად!
დედიკოს სიხარული!