If You Realy Want To Hear About It...

პირველად 12 წლის ვიყავი სიგარეტი რომ გავსინჯე.. ზაფხული იყო, სოფელში ვიყავით მთელი სანათესაო–სამეგობრო–სამეზობლო.. ყველა ეწეოდა, მეც დამაინტერესა და მეთქი მომეცით, მაინტერესებს ყველა რო აფუილებთ აქ! ხოდა გავსინჯეეე... გავსინჯე რა, პირველივე ნაფაზმა ისეთი დამარეტიანა, კინაღამ სკამიდან გადავვარდი.. თან ძაან ცუდი გემო ქონდა, ისეთი ცუდი რომ მეთქი ფუჰ, ამას ცხოვრებაში როგორ გავეკარები მეორედ ან თქვენ რას აფუილებთ ერთი, მოგცლიათ, სხვა რამე გასართობის მეტი რა არისთქო!.. ეს 12–ის რომ ვიყავი მაშინ! მაშინ უფრო მეტი ჭკუა მქონდა მგონი, აბა მე ტვინი მაქვს ეხლა მე თავში?!
ხოდა რად გინდა!

უსათაურო ბოდვანი

იმდენ რაღაცაზე ვფიქრობ სულ, წიგნებს რომ არ ვკითხულობდე ალბათ თავი გამისკდებოდა... ეს კი ერთადერთი საშუალებაა ფიქრებისგან თავის დასაღწევად.. არ მინდა რა, მეზარება, დავიღალე უკვე!!.. საკუთარ თავთან მარტო დარჩენის მეშინია ვა!.. ხომ შეიძლება რამდენიმე წუთით პრობლემების განზე გადადება და საკუთარი ტვინის დასვენება?
ხო და გამოსავალიც ვიპოვე: ჯერ ერთი კითხვაზე ჭკუა მეკეტება, და მეორე, ფიქრებისგან თავის დაღწევის საუკეთესო და სასარგებლო საშუალებაა..

stay

gone

Crush completely disappeared...

I'm so happy!